اثربخشی معنی درمانی گروهی بر امید به زندگی بیماران سرطانی

مقدمه: در این پژوهش، اثربخشی معنی­درمانی به شیوه گروهی بر افزایش امید به زندگی بیماران سرطانی بیمارستان شفای اهواز مورد بررسی قرار گرفت.   روش: این پژوهش، مطالعه نیمه­تجربی پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری شامل افراد زیر 45 سال مبتلا به سرطان بودند که در خرداد 1386 در بیمارستان شفای شهر اهواز تحت درمان قرار داشتند. روش نمونه­گیری سرشماری بود. ابتدا از کلیه افراد آزمون امید به زندگی میلر گرفته شد؛ سپس تعداد 40 نفر از جامعه فوق که کمترین نمره را در این آزمون کسب کرده بودند، انتخاب شدند. از این تعداد، 20 نفر (دو گروه 10 نفری) برای گروه آزمایش و 20 نفر برای گروه گواه به­صورت تصادفی ساده برگزیده شدند. روش معنی­درمانی طی 10 جلسه 45دقیقه­ای، هر هفته یک جلسه اجرا شد. پس از اتمام جلسات پس­آزمون روی دو گروه آزمایش و گواه اجرا گردید. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش کوواریانس و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. در این پژوهش سطح معنی­داری 05/0>p در نظر گرفته شد.   یافته­ها : براساس نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس، بین میانگین نمره­های پس­آزمون گروه آزمایش و گواه تفاوت معنی­داری وجود داشت (001/0>p).   نتیجه­گیری: معنی­درمانی به شیوه گروهی باعث افزایش امید به زندگی بیماران سرطانی می­شود.